script src='http://www.mahigrafix.com/javascript/rainbow.js' సిరిమల్లె

Monday, February 15, 2010


ఎవరో నా ముక్కు దగ్గర వేలు పెట్టి చూశారు."ఇంకా ఊపిరి ఉంది" అని చెప్తున్నారు.వీళ్ళంతానా చావు కోసం ఎదురు చూస్తున్నారు.నన్ను త్వరగా రధం మీదకు ఎక్కించాలి.
ఎవరో అత్యుత్సాహంగా నేనింకా బ్రతికిఉండగానే టపాకాయలు కాల్చటం మొదలు పెట్టేశారు.ఇంకెవరో వారిని మందలిస్తున్నారు,కొంచెంసేపు ఆగమని.నెమ్మదిగా కన్నులు తెరవటానికి ప్రయత్నిస్తున్నాను.గుడ్లు కదులు తున్నాయి.కానీ కనురెప్పలు తెరిపి పడ్డం లేదు.ఇప్పుడు కన్నులు తెరిచి నేనింకా బ్రతికే ఉన్నానని నిరూపించుకోవాలి.అది చాలా అవసరం.లేకుంటే నేను బ్రతికుండగానే స్మశానానికి తరలించేట్టు ఉన్నారు.నా గత స్మ్రుతులను పూర్తిగా నెమరువేసుకొనేవరకూ నేను బ్రతికే ఉండాలి.ఆమధుర ఙాపకాలతొ నా మనసు నిండి పోవాలి.నిండుగా ఉన్న గుండెలతో నేను స్మశానానికి చేరుకోవాలి.పునర్జన్మలమీద నాకు అవగాహన లేదు.కానీ మరో జన్మంటూ ఉంటే నేను బృందగా, నిశ్చల నా స్నేహితురాలిగా మళ్ళీ పుట్టాలి.ఇది నా కోరిక.
అంతేగానీ, డొల్లగా ఉన్న మనసుతో వల్లకాటికి పోవటానికి నేను సిద్దంగా లేను.అతి కష్టం మీద నా కళ్ళు తెరిపిడి పడ్డాయి.నాప్రక్కనెవరో "కళ్ళు తెరిచింది! ఇంకా బ్రతికేఉంది" అంటూ అరిచారు.
విషయం అంచెలంచెలుగా అందరికీ చేరిపోయింది---ఏడుపులాగి పోయాయి.మాటలు నిల్చి పోయాయి.అంతా నిశ్శబ్ధం.---కొందరు లేచి ఇళ్ళకు పోవటానికి ప్రయాణమయ్యారు.
మరి కొందరు టీ త్రాగి రావటానికి బయలు దేరారు.పైకి ఎవ్వరూ చెప్పటం లేదుగానీ " ఇంకా ఎంతసేపు ఇలా--" అన్న అర్ధాన్ని స్ఫురింపజేస్తూందీ నిశ్శబ్ధం.

ఎలాగైతేనేం, నా ప్రయాణాన్ని కొంతసేపు వాయిదా వేయగలిగాను.నా ప్రమేయం లేకుండానే మళ్ళీ కళ్ళు మూతలు పడ్డాయి.ఆలోచనలు ఆదివారాన్ని చేరుకొన్నాయి.

*******************************************************************************
" బృందా, త్వరగా లే!నిశ్చలా వాళ్ళింటికి వెళ్తానన్నావుగా,నాన్నగారు వదలి వస్తారు!లేచి స్నానంచేసి త్వరగా తయారవ్వు".అమ్మ మేలుకొలుపుతో ఒక్క ఉదుటున మంచంమీదనుండీ
లేచాను.ఒకప్రక్క శివా ,మరోప్రక్క మధూ(చెల్లి పేరు మధుమతి) ముసుగులు తన్ని పడుకొని ఉన్నారు.వారిద్దరి ముసుగులూ లాగేసి బాత్రూంలో దూరి తలుపేసుకొన్నాను.అక్కడేఉంటే ఇద్దరూ
కల్సి నన్ను ఉతికేస్తారని భయం.నేను అల్లరి చేసినప్పుడెల్లా శివా నన్ను కొడుతూంటాడు.ఆడపిల్లలను కొట్టగూడదురా అంటే--కొట్టడానికి ఆడేమిటి మగేమిటి, ఎవ్వరైనా ఒకటే,అంటూ ఇంకా ఎక్కువ చేస్తాడు.నా జిత్తులు వాడి దగ్గర సాగవు.’గంభీరంగా తింటూ బాగా లావయ్యాడు.అందుకేఅంత పొగరు-అనేసి పరిగెత్తేదాన్ని.నేను సన్నగా రివటలా ఉంటానేమో వేగంగా పరుగెత్తేదాని. వాడంత వేగంగా పరుగెత్తలేడు.అందుకే నిల్చుని గుర్రుగా చూసేవాడు.
గబ గబా స్నానం చేసి బయటకు వచ్చాను.కూని రాగం తీసు కొంటూ బయటకు వచ్చిన నేను తలెత్తి చూసి భయంతో కళ్ళు పెద్దవి చేశాను."అమ్మాఅన్న కేక నా నోటి నుండీ అప్రయత్నంగావెలువడింది.

1 comment:

  1. wow!
    Excellent writing. Is this your own? If so, hearty congratulations!!

    ReplyDelete